KAPANIYORMUŞUZ
Başlığı görüp de yanılgıya düşmeyin! Kılık kıyafet, yaşam tarzlarına “müdahale” yok… Herkes her istediğini yapabiliyor da elbette çizilen sınırlarda, ölçülülük içerisinde…
Neyse! Konumuz başkaca zati, en azından vitrindeki… İçinden geçilen pandemik sürecin gereklerinden olan kapanma, tam kapanma. İstediniz yaptık, yaptık oldu icraatlarından…
Başından beri; sağından, solundan, önünden, arkasından dolandık, üstünden atladık; binlerce cana mâl oldu, hekimlerin sinirlerine, sınırlarına, canlarına kastettik; yine de kaçamadık…
YA AÇLIK YA HASTALIK…
Kâğıt üstünde; sözde olan, sıtma ile ölüme rızalık çizgilerinde dolaşan, güvencesiz, desteksiz, ekonomik uçurumun daha da büyütüleceği; nüfusun %10’unu çalışmaya, %89’unun da kaderine terk edildiği, tam kapanma evrenine geçiyoruz.
29 Nisan 19.00’da başlayıp, 17 Mayıs 05.00’da noktalanacak 17 günü kapsayan; “evimiz en güvenli kalemizdir” diye lanse ettikleri, midelerin boş, beyinlerin dolu olacağı; dayatma günleri…
Yevmiyeci değil isen, az buçuk cebinde hangi renkten olur ise olsun paran var ise marketler 10.00-17.00 arası, 6 gün açık… Üşengeç veya bulaşı kaygısı güdüyor isen senin için de paket servisleri, motokuryeler emrine âmâde… Manavın, tatlıcın, kuruyemişçin, dişçin, veterinerin… yok yok vatandaşın mutluluğu, huzuru için… Onlar da can taşıyormuş, bize ne?
Para gani gani; “Ahh, bir de yatırımlık ev almalı” kaygısı güdenler de unutulmamış; inşaatlar, ameleler, ucuz ölümlere de tam gaz devam… “Sırf vatandaşın yüzü gülsün…”
Dinini yaşamana, namazına karışan da yok. Virüs; camiye, toplu ibadetlere uğramıyormuş… Ramazan ayının son Cuma namazına, Taksim’deki yeni camii de yetişiyormuş; halıları da fildişini andıran, bilmem ne rengiymiş… Bayram namazına, kim engel olabilir ki? Niye, yeni açılacak camide kılmayasın? Cemaat lazım sonuçta, boş mu kalsın koca camii?
DAHA DAHA KİME?
Sevdin değil mi, sonsuz hizmeti? Başkaca ne kıyaklar ne hizmetler var, anlat anlat hele mi diyorsun? Peki, devam edelim ya madem. En can alıcı noktaya geçelim…
Elektrik; su, doğalgaz, kira, doyacak boğazlar sana… Aşı yoksunluğu, maskesizlik, yalnız bırakılış, delik cep, ölüm, göz yaşı; bana… Kamburlaşan sırt, boğazda düğümlenen sözler, derin iç çekişler; ona… Hikayedeki “O”; kalburüstünü, ağaları, cici hanımları, tekmili birden yönetenleri ifade ediyor, hıı hıı doğru bildin cinimciğim…
Ağız tadı bozulmasın hane halkının ya da dört duvarların, ruh, beden, kesenin sağlığı da bozulmasın; hem pandemi ile içki tüketimi arasında yoğun korelasyon bulmuş idarecilerimiz; içki satan market reyonları, tekeller kapalı… Taş mı yerler, kredi çeker kiraya, vergilere mi yatırırlar, her şeyi de devletten beklememeli; kendileri çözsünler…
Yok canım! Niye, yaşam tarzına müdahaleolsun, şeriatın ayak izlerini taşısınki? Aksiolsa; verdikleritümruhsatları iptal eder, bayramdan, Ramazan’dan sonra açılmasına da izin vermezlerdi de mi ama?
HİÇ ZENGİNLE, FAKİR BİR OLUR MU?
Söylemesi ayıptır; önümüzdeki 2 ay, aşı kıtlığı yaşanacakmış ama sonra kum gibi kaynayacakmış… Azcık daha dişimizi sıkasıymışız, ölmekte telaş etmeyip, aşıya kadar dayandık mı; bize karada ölüm…
Hem, bir müjdeli haberimiz daha var; özel sektörle de görüşmeler tam gaz devammış. Parayı basan, alıyor aşıyı… Şaşardık mı? Elbette, hayır… Maske “dağıttıkları” günlerdede paramızla almadık mı? Kıssadan hisse; devletten gelen öğün olmaz, gelse de zamanında bulunmaz…
Para para dedik ya; efendim, “tam kapanma” cidden sana, banaymış… Parası olan; Akdeniz’de, Ege’de gitarı elinde, olmadı 5 yıldızlı otellerde “eller havaya” kapanacaklarmış… Kışın kayağa gittikleri kesmemiş insancıkları…
Kim, nerede kapanırsa kapansın! Gözümüz de yok; bulaşısı bizi bulmasın da…
Dert; öncelikli yatak haklarının olacağı gerçeği… Dert; kronik hastalarımızın bile, hastane yatağına kavuşamadan, toprak olmaları…
Dert; gidişleri ve dönüşlerinde, İstanbul trafiğini keşmekeşe çevirmeleri… En yakın mesafeler için, saatleri yollarda harcamamız… Ağrıdan, iki büklüm, mesai çıkışlarında; gece yarısı evlere dönüşümüz…
Az da bu tarafımdan, tam kapanmışız gibi, çek pampa…
