Geçtiğimiz günlerde bu mecrada paylaşım yapan çok sevdiğim can dostumun tweet’indeki fotoğraftan yola çıkarak sizlerle çocukluğumda her yaz gittiğimiz -özellikle harman zamanı- köy anılarımı paylaşmak istedim. Zale Karademir
Read more
Sizlere daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Annem ve babam aynı yılın içinde kerpiç evleri, toprak damları olan bir evde dünyaya gelmişler. İlköğretim yaşlarına geldiklerinde önce babam okula başlamış. Annem kız olduğu için hiç şansı yokken, 3 yıl sonra dayımın okul yaşı geldiğinde dayım “Nazik olmadan ben asla okula gitmem” diye tutturunca, dedeciğim çaresiz ikisini de okula kaydettirmiş. Zira o yıllarda özellikle […]
Read more
Nihayet beklenen kış kapımızı çalmak üzereyken bendeniz de İstanbul’a, evime döndüm. Antalya’da hala deniz sefası sürenler olsa da geceler orada da serin artık. Yine de gündüzleri 25 derecelerde. Hatta 7 gün evvel ben Side’de denize girdim mesela. Zale Karademir
Read more
Yeni bir yaş almaya hazırlandığım bu günlerde çocukluğuma döndüm nedense. Yine Kütahya günleri, yıllardan 1971. Babacığım Valilik Özel Kalemliği’ne bağlı Beden Terbiyesi bölümünde memur. O yıllarda ilde çok sayıda sanatsal ve sporsal faaliyetler olurdu. İkinci ligden birinci lige çıkma mücadelesi veren Kütahyaspor’un hemen hiçbir maçını kaçırmaz, stadda hep destek olurduk ailecek. Siz zannetmeyin son zamanlarda kadınlara pozitif ayrımcılık yapılarak alınan […]
Read more
Size önceki yazılarımda kendimle ilgili devlet daireleri anılarımı anlatmıştım. Bugün 23 Eylül’den sonra Antalya’da tanıklık ettiğim bazı yaşanmışlıkları anlatayım. Daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Delta virüsü nedeniyle kaybettiğimiz Melih Bey’i 24 Eylül sabahı defnettik. 10 gün kadar aile acısını yaşadı. Sonra prosedür gereği veraset ve intikal işlemlerine başlandı. Zira devlet bu işlemler için dört ay süre tanıyor. İlk durak noter oldu. […]
Read more
Bazı anımsanan yaşanmışlıklar vardır. Bir de asla unutamadığımız, asla unutamayacağımız, unutulmayan yaşanmışlıklar vardır ki o günden sonraki tüm gelecek günlere bloke koyan. 2015 yılı iki seçim, çokça katliam ile anılır. Haziran ayında yapılan seçimin sonuçları iktidarın başındaki şahsımı memnun etmeyince seçimlerin tekrarını istedi. Alınan karar neticesinde Kasım ayında yeniden seçim yapılacaktır. “Bana 400 milletvekili verin yoksa sonucuna katlanırsınız” minvali açıklamalarla […]
Read more
Bazen düşünmek, bazen yazmak, bazen yaşamak bile zor gelir insana. Son günlerde böyle bir ortamdayım ne yazık ki. 15 gün geçti sevgili Melih’i toprağın koynuna vereli. Evde herkes, gelen giden sayesinde pek fark edemese de yokluğu yavaş yavaş vurmaya başladı. Eşi için bu süreç uzun olacağa benzer. İyi ki dostluk ve arkadaşlık müessesesi var bu zamanlarda. Zale Karademir
Read more
Merhabalar. Nasılsınız? Herkes iyidir umarım. Gezmeler, tatiller bitti. Hepimiz yuvaya döndük sonunda. Ben çok özlemişim İstanbul’u ve içinde yaşayan sevdiklerimi. Kızım, erkek arkadaşı, köpekleri Hera ve kedi Vera. Kız kardeşim, erkek arkadaşı ve kedisi. Kızçem Ece, emekçi kadın Sevgi, can dostum Kemal… Herkesi, herkesi öyle çok özlemişim ki anlatamam. Zale Karademir
Read more
Bu yazıya başlama günüm 12 Eylül Pazar. Kalemi elime alıp ne yazacağımı düşünürken aklıma 1980 yılının 12 Eylül’ü geldi. Devlet memuru olan babamın tayini İstanbul’a çıktığı için bir hafta önce İstanbul’da ev kiralamaya gitmişlerdi. Onlardan gelen telefonda her şeyin yolunda olduğu, Üsküdar’da teyzeme yakın bir yerde ev kiraladıklarını, evin biraz geniş olduğundan kirasının yüksek olduğunu ama nasıl olsa eve 3 […]
Read more
Yine yollardayım. Neredeyse 3 ay oldu İstanbul’dan yola çıkalı. Biraz orada, biraz burada, çoğunlukla da Antalya’da arkadaşım, can dostum ve kardeşinin yanında geçti bu süre. Antalya’ya ilk gelişim Temmuz ayındaydı. Çok çok keyifli geçen bir ayın sonunda Assos’ta kamp yapmak hayaliyle Akçay’a geçtim. Zale Karademir
Read more
